Aby uzyskać świadczenie z pomocy społecznej wnioskodawca (osoba potrzebująca udzielenia pomocy lub osoba działająca w jej imieniu) powinien w pierwszej kolejności zgłosić wniosek o udzielenie pomocy.
W terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku pracownik socjalny jest zobowiązany przeprowadzić wywiad środowiskowy w miejscu zamieszkania wnioskodawcy. Brak zgody na przeprowadzenie wywiadu jest jednoznaczny z rezygnacją z pomocy.
Celem wywiadu jest rozeznanie sytuacji bytowej, rodzinnej, zdrowotnej i mieszkaniowej. Wnioskodawca jest zobowiązany przedstawić dokumenty na podstawie których pracownik socjalny będzie mógł ustalić dane personalne, stan zdrowia oraz sytuację bytową i finansową.
Osoby ubiegające się o pomoc są zobowiązane między innymi do przedstawienia:
-
dowodu tożsamości,
-
zaświadczenia pracodawcy o wynagrodzeniu netto z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku
-
decyzji w sprawie renty, emerytury, świadczenia przedemerytalnego itp.
-
orzeczenia komisji ds. inwalidztwa i zatrudnienia, orzeczenia lekarza orzecznika, orzeczenia komisji lekarskich
-
orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności
-
zaświadczenia z urzędu gminy o wielkości gospodarstwa rolnego wyrażonej w ha przeliczeniowych
-
decyzji z Urzędu Pracy o uznaniu lub odmowie uznania za osobę bezrobotną
-
dokumentu potwierdzającego aktywność zawodową
-
oświadczenie o stanie majątkowym
-
dokumentów potwierdzających wydatki (np. rachunki za energie gaz, czynsz itp.)
W każdym indywidualnym przypadku pracownik socjalny może prosić o przedstawienie dodatkowych dokumentów. Udzielając pomocy Ośrodek bierze pod uwagę sytuację wszystkich osób prowadzących wspólne gospodarstwo domowe.
Prawo do świadczenia pieniężnego przyznaje się w drodze decyzji administracyjnej, od której stronie przysługuje prawo wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w terminie 14 dni od daty doręczenia za pośrednictwem ośrodka.
Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje:
- osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
- obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt;
Pomocy udziela się w szczególności z powodu:
-
ubóstwa;
-
sieroctwa;
-
bezdomności;
-
bezrobocia;
-
niepełnosprawności;
-
długotrwałej lub ciężkiej choroby;
-
przemocy w rodzinie;
-
potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
-
bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
-
braku umiejętności w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo-wychowawcze;
-
trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy;
-
trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;
-
alkoholizmu lub narkomanii;
-
zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
-
klęski żywiołowej lub ekologicznej.
Prawo do świadczeń pieniężnych przysługuje:
- osobie samotnej, której dochód nie przekracza kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej tj. kwoty 701 zł.
- osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kryterium dochodowego na osobę w rodzinie tj. kwoty 528 zł.
- przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych powyżej